ΔΟΥΜΠΙΑ

Η ευρύτερη περιοχή των Δουμπιών κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Έρευνες του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης εντόπισαν παλαιολιθικές εγκαταστάσεις της μέσης Παλαιολιθικής περιόδου που χρονολογούνται πριν το 100.000 π.Χ., επίσης δύο νεολιθικοί οικισμοί της 5^ης χιλιετίας π.Χ. και τρεις θέσεις της εποχής του Χαλκού πιστοποιούν τη συνεχή χρήση του χώρου εδώ και χιλιάδες χρόνια. Παράλληλα δεν λείπουν και τα απομεινάρια της κατοίκησης από τους ιστορικούς χρόνους, κυρίως από την ελληνιστική, ρωμαϊκή και βυζαντινή εποχή.

Ο ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Ψάχνοντας βιβλία που αναφέρονται στη περιοχή αλλά και γενικότερα στη Χαλκιδική ανακάλυψα ένα κείμενο που έχει σχεση με τον Πολύγυρο. Βρήκα ένα μικρό, σχετικά, βιβλίο που αναφέρεται στον Πολύγυρο. Έχει τίτλο: «Όταν ο παππούς ανακάλυψε το μολύβι» και το έγραψε η κ. Αικατερίνη Κ. Ζαμπούνη – Δεσποτίδου. Προσπαθεί μέσα από την ιστορία του πατέρα της κ. Κων/νου Μ. Ζαμπούνη να περιγράψει τα δρώμενα του Πολυγύρου και  της περιοχής.

Έχω φτάσει στη μέση του βιβλίου και μπορώ να πω ότι αξίζει να το διαβάσεις.

H τελευταία έδρα της επισκοπής Αρδαμερίου στη Γαλάτιστα

 Ο επίσκοπος Αρδαμερίου Ιγνάτιος από τα Αμπελάκια (1770-1839) υπήρξε πρωτεργάτης της επανάστασης του 1821 στη Χαλκιδική. Δεν δίστασε να βάλει ο ίδιος φωτιά στην επισκοπή προκειμένου να ξεσηκώσει το ποίμνιό του.

ΓΡΑΠΤΈΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΖΕΡΒΟΧΩΡΙΑ

Από τη Θεσσαλονίκη στον Άθω

(17 Μαΐου-19 Ιουνίου 1838)

Ο ταξιδιώτης – ερευνητής Ζαχαρία Φον Λίγκενταλ στο βιβλίο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, 1750 – 1930» του κ. Ενεπεκίδη,  αφού μας περιγράφει την αναχώρησή του από τη Θεσσαλονίκη και την πρώτη του διανυκτέρευση στο χωριό Χορτιάτης, συνεχίζει:

ΤΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΑΡΑΚΑΛΟΥ ΠΟΥ ΦΥΓΑΔΕΥΤΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟ 1821

Μετά την αποτυχία της επανάστασης του 1821 στη Χαλκιδική πολλά μοναστήρια του Αγίου Όρους προκειμένου να διαφυλάξουν τα ιερά κειμήλια από τους Τούρκους τα φυγάδευσαν σε διάφορα μέρη της Ελληνικής επικράτειας με αποτέλεσμα ωστόσο κάποια από αυτά να κινδυνεύουν να χαθούν.

ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΔΟΥΜΠΙΩΝ

Η ευρύτερη περιοχή των Αγίων Αποστόλων Δουμπιών είναι γνωστή όχι μόνο για την ομώνυμη πηγή αλλά και για την παράδοση που συνδέει το πέρασμα του Αποστόλου Παύλου, μετά την Απολλωνία και από τα Δουμπιά. 

Σύμφωνα με την παράδοση λοιπόν ο Απόστολος Παύλος φεύγοντας από την Απολλωνία σταμάτησε στην πηγή και άρρωστος καθώς ήταν, ήπιε νερό και θεραπεύτηκε, έτσι το νερό της πηγής σε όλη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας του χωριού θεωρείται αγίασμα. Σε παλαιότερες εποχές μητέρες από τα γύρω χωριά όταν τα παιδιά τους είχαν πυρετό ή διάφορες παιδικές ασθένειες τα έφερναν στον «Αη Πόστολο» για να βραχούν με το αγίασμα το οποίο έρρεε κάτω από την κόγχη του ιερού.

ΧΩΡΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1746

Ο ναχιγιές Παζαργκιάχ αποτελούνταν από 37 χωριά

Από την πρώτη σειρά και από αριστερά προς δεξιά Γαλάτιστα, Δαδικός, Ραβνά(Πετροκέρασα), Λιβάδι, Περιστερά.

2η σειρά από αριστερά Πολύγυρος, Καγιατζίκ (Παλαιόκαστρο), Μεταγγίτσι, Ρεσιτνίκια (Αγ.Πρόδρομος), Βάβδος.

3η σειρά από αριστερά Πραβίτα, Αγ.Νικόλαος, Παρθενώνας, Νικήτη, Καλύβια (Ορμύλια).

4η σειρά από αριστερά Σανά, Κοκκαλού, Λοζίκι (Μελισσουργός), Λόκοβη (Ταξιάρχης), Βραστά.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Πάντα ήθελα να γράψω κάτι για την επανάσταση της Χαλκιδικής .Όμως κάθε φορά κάτι συνέβαινε και δεν το κατόρθωνα Από τα φοιτητικά μου χρόνια συγκέντρωνα στοιχεία για τα επαναστατικά κινήματα της Χαλκιδικής έχοντας κατά νου να γράψω μία ιστορία, ένα διήγημα ,ένα βιβλίο, για  το άγνωστο αλλά συνάμα γοητευτικό θέμα.

Μετά από πολλές προσπάθειες τα κατάφερα. Ελπίζω η τελική προσπάθεια να αποδώσει – ως ένα βαθμό – το στόχο που έθεσα εξαρχής.

Τέσσερις φίλοι συναντώνται κάθε χρόνο στον ισθμό για να γιορτάσουν το χαλασμό αλλά και να φωνάξουν ότι είναι δίπλα μας και νοιάζονται για τον αγαπημένο μας τόπο.