Το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας, 14/11/2020

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΑΪ-ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑ

Τον Ιούνιο οι μέρες έχουν μεγαλώσει και την 21^η έχουμε τη μεγαλύτερη. Από εκεί και έπειτα ξεκινάει το λιοτρόπι- η τροπή του ήλιου. Ο ήλιος ενώ βρισκόταν στο πιο κοντινό σημείο του ημισφαιρίου μας, τώρα αρχίζει να απομακρύνεται από αυτό και οι μέρες σιγά- σιγά μικραίνουν, ωσότου φτάσουμε στον Δεκέμβρη με τη μικρότερη. Από εκεί και πέρα η μέρα μεγαλώνει, παίρνει την πάνω βόλτα.

ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ Ή ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

            Κάποτε σ’ ένα γλέντι τελείωσε το τσίπουρο και για να μην το διακόψουν έστειλαν το μπαρμπα-Θανάση να φέρει από όπου θα έβρισκε. Έξω είχε απλωθεί πυκνό σκοτάδι και ο μπάρμπας ήταν και λίγο πιωμένος.

Κήρυξη Επανάστασης στη Χαλκιδική - Σημασία της

Σκηνή 3^η

(Κήρυξη Επανάστασης)

(Μαζεμένοι πολλοί άντρες και ρασοφόροι αρματωμένοι.)

             

Αφηγητής:                            Στις 16 Μαΐου 1821 ο Χασάν Αγάς φθάνει στον Πολύγυρο μετά από πληροφορίες που έχουν οι Τούρκοι ότι οι Χαλκιδικιώτες ξεσηκώνονται.. Οι κάτοικοι του Πολυγύρου ξεσηκώνονται,  και την επομένη 17 Μαΐου αρπάζουν τα όπλα, σκοτώνουν τον Τούρκο βοεβοδά και 14 άντρες της τουρκικής φρουράς. Στήνουν, επίσης, ενέδρα κοντά στο Παλαιόκαστρο, από όπου θα περνούσε τουρκικό απόσπασμα. Εκεί σκοτώνουν τρεις άντρες και τραυματίζουν άλλους τόσους.

Ο τυχερός και ο άτυχος

  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο φίλοι που ζούσαν σε μια χώρα μακρινή. Ο ένας ήταν πολύ τυχερός, ενώ ο άλλος άτυχος. Ζούσαν ευτυχισμένοι. Ο ένας με την τύχη του και ο άλλος με την ατυχία του.

            Μια μέρα ο βασιλιάς έβγαλε μια διαταγή που έλεγε ότι όποιος του φέρει το ωραιότερο και πολυτιμότερο δώρο θα τον γέμιζε με χρυσό και ασήμι.

Περί γυναικών και γάμου

          Εκείνα τα χρόνια γινόταν γάμος στα Σιπουτνίκια. Πάντρευε το κορίτσι του ο μπάρμπας ο Ακριβός με ένα αγόρι της οικογένειας των Χουσνάδων.

ΟΤΑΝ ΠΙΝΩ ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ

Μέρος 2^ο

Έπειτα με κοίταξε και είπε:

«Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για να αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου. Εκείνος άκουσε την προσευχή μου. Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν’ αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω.

ΟΤΑΝ ΠΙΝΩ ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ

Το παρακάτω κείμενο μου το έστειλε ένας φίλος. Αξίζει να το διαβάσετε.

Μέρος 1ο

Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια. Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα. Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του.

Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.

Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του:

Σκόρπιες σκέψεις

Ξαφνικά όλα άλλαξαν γύρω μου. Από τη μια ο χαμός του Δημήτρη Κοντογιώργη, ενός έντιμου αγωνιστή του τόπου, φίλου και συνεργάτη. Από την άλλη η εκλογή μου στη θέση του δημοτικού συμβούλου. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα ακόμη και τώρα που γράφω αυτό το κείμενο είναι μπερδεμένα. Κάποιοι λένε ότι όταν κάποιος φύγει, η ζωή συνεχίζεται.

Συνέντευξη στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Τρίπολης

https://soundcloud.com/drt915/14-02-20a?fbclid=IwAR0ARIIVaGhcjDe04QUyCQTW3PfyRB2xlGtnXTeb50196N-jDi2IcWMt0oE